చిన్నపుడు ఆటలు
నేను బాగా చిన్నవాడిని. నాకు ఆటలంటే మహా ఇష్టం. ఇప్పటిలా మొబైల్ లో కాదు. outdoor గేమ్స్. టీచర్ పాఠం చెబుతున్నాడు. అప్పుడు సమయం 4 గంటలు. నా క్లాసు ప్రక్కనే బెల్. బోర్డు వంక బెల్ వంక చూడడం నా పని అయ్యింది. ఎప్పుడు బెల్ కొడతార! తొందరగా వెళ్లి ఆడుకుందామని కుతూహలం. టైం అయ్యింది బెల్ మోగింది. చేత బాగ్ పట్టుకొని క్లాసు గుమ్మం నుండి ఒక్క ఉరికి ఉరికి కోలో మీటరు దూరం పరుగెత్తాను పంజరంలో చిలక గేటు తీస్తే ఎగిరినట్టు.
ఇంటికి పోయి అరుగుమీద బాగ్ విసిరి ప్రక్కనే ఉన్న టైర్, ఒక చిన్న కర్ర తీసుకోని వీధిలోకి బయలుదేరాను. నా స్నేహితులు కూడా వచ్చారు. మేము నలురుగు పోటీలు పెట్టుకొన్నాము ఆ వీధిలో. అదెలా ఉందంటే బైక్ రేసింగ్ జరిగినట్టే. మాది ఆటల పోటి అయిన గెలవాలన కసి ఎక్కువ.
పోటి మొదలయింది. మాలో ఒకడు వచ్చే సైకిళ్ళుకు అడ్డం వెళ్ళిపోయాడు. ఇంకొక్కడు బామ్మా,తాతలు అడ్డం వచ్చేసరికి ఆగిపోయాడు. నా స్నేహితుడు, నేను నువ్వానేనా అన్నట్టుగా టైర్లు కొట్టుకొంటూ పరిగెత్తము టార్గెట్ ని చేరుకోవడానికి. ఇంతలో పడుకున్న కుక్కలు మమ్మలి చూసి కంగారు పడి మమ్మల్ని తరవడం మొదలుపెట్టాయి. పోటి మాట దేవుడేరుగు అని పట్టుకొంటే పిక్క వదలదని ఇంకా గట్టిగా పరిగెత్తము టైర్లు వదిలేసి. అంతలో గుడి దగ్గరున్న పెద్దలు వాటిని రాళ్ళూ చూపించి చెదరగొట్టారు. హమ్మయా అనుకున్నాం. కానీ..
మళ్ళి టైర్లు తీసి ఆటను మొదలుపెట్టం.
0 Comments